ปรัชญาของการลงโทษ

การปฏิบัติต่อผู้กระทำความผิดในสมัยโบราณมักใช้วิธีการลงโทษที่รุนแรง ทารุณ โหดร้าย โดยมุ่งจะแก้แค้นเพียงอย่างเดียว จึงทำให้ผู้กระทำความผิดไม่มีโอกาสที่ปรับปรุงตัวเมื่อพ้นผิดและกลับสู่สังคมได้ แต่ในปัจจุบันการปฏืบัติต่อผู้กระทำความผิดมุ่งเน้นที่การแก้ไขฟื้นฟู เพื่อให้ผู้กระทำความผิดได้มีโอกาสกลับคืนสู่สังคมได้รวมทั้งยังมุ่งเน้นการป้องกันสังคมด้วยฉะนั้นแนวการศึกษาสมัยใหม่ในการปฏิบัติต่อผู้กระทำความผิดจึงมุ่งเน้นที่การแก้ไขฟื้นฟูทั้งสภาพร่างกายและจิตใจผู้กระทำความผิดรวมทั้งการฝึกอาชีพเพื่อให้ผู้กระทำความผิดสามารถประกอบอาชีพได้เมื่อพ้นโทษและกลับเข้าสู่สังคมอีกครั้งหนึ่ง โดยต้องอาศัยความร่วมมือของสังคมอีกชั้นหนึ่งด้วย

 

1. ความหมายของทัณฑวิทยา (Penology) วิธีการลงโทษต่าง ๆ ในการปฏิบัติต่อผู้กระทำความผิด ลงโทษ รวมทั้งการแก้ไขผู้กระทำความผิดต่อกฏหมายให้กลับตนเป็นคนดี มีประโยชน์ต่อสังคม อันเป็นการป้องกันอาชญากรรมและป้องกันสังคมด้วย การลงโทษและการแก้ไขซึ่งในทางทัณฑวิทยาจะแบ่งออกเป็น 2 วิธีการลงโทษ โดยใช้สถาบัน ได้แก่ การจำคุก การกักขังในเรือนจำ ทัณฑสถาน ตะราง คุก สถานกักกัน เป็นต้น

2. ไม่ใช่การลงโทษ โดยการไม่ใช่สถาบัน การใช้วิธีการอื่นแทนการจำคุกเป็นการแก้ไขให้โอกาสกลับตัวเป็นคนดี เช่น การคุมประพฤติ การรอการลงอาญา การอภัยโทษ การให้บำเพ็ญสาธารณประโยชน์ เป็นต้น

 

 

ความหมายของการลงโทษ (Punitive) การกระทำที่เป็นผลร้ายแก่ผู้ที่ต้องรับโทษซึ่งอาจจะเป็นผลร้ายต่อร่างกาย จิตใจหรือทรัพย์สิน ซึ่งการลงโทษนั้นเป็นเสมือนเครื่องมือของการตัดสินของสาธารณะซึ่งประกอบด้วยประเด็นสำคัญคือ การลงโทษ วิธีการที่เกี่ยวข้องกับความเจ็บปวดหรือการทรมานซึ่งเป็นผลจากการตัดสินใจโดยค่านิยมบางอย่าง¬ของสังคม การลงโทษอาจเป็นเพียงหนึ่งในปฏิกิริยาหลาย ๆ อย่างต่อการฝ่าฝืนกฏหมาย

 

วัตถุประสงค์ของการลงโทษ (CCTV)นักทัณฑวิทยาได้กล่าวถึงวัตถุประสงค์ของการลงโทษผู้กระทำความผิดว่ามี 5 ประการดังนี้

1.เพื่อเป็นการแก้แค้นทดแทน (Retribution) สมัยโบราณเมื่อมีการกระทำความผิดเกิดขึ้น ผู้เสียหายหรือญาติมักจะใช้วิธีแก้แค้นเพื่อตอบแทนฝ่ายตรงข้ามนั้นโดยใช้หลัก “ตาต่อตา ฟันต่อฟัน” ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อหรือญาติของเหยื่อจะใช้วิธีการตอบแทนโดยการแก้แค้นที่รุนแรงและเกินขอบเขต ปราศจากมนุษยธรรม ในปัจจุบันการลงโทษถือหลักการแก้แค้นตอบแทนได้วิวัฒนาการไปตามแนทางอาชญาวิทยาสมัยใหม่ ซึ่งการมีบทลงโทษต่าง ๆ เป็นการเปิดโอกาสให้แก่ชุมชนได้แก้เค้นผู้กระทำผิดโดยผ่านทางกฏหมาย

2.เพื่อเป็นการยับยั้งการกระทำความผิด (Deterrence) การลงโทษผู้กระทำความผิด มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นการยับยั้งการกระทำความผิดซ้ำ และเพื่อให้ผู้อื่นเกิดความเกรงกลัวไม่กล้าเอาเยี่ยงอย่าง เช่น การจำคุก หรือ การประหารชีวิต โดยเป็นการลงโทษเพื่อให้เป็นบทเรียนให้ผู้กระทำผิดรู้สำนึกและเข็ดหลาบไม่คิดกระทำผิดอีกในอนาคต การลงโทษไม่เป็นการยับยั้งมนุษย์จากการประกอบอาชญากรรมเสมอไป ปัจจะบันอาชญากรรมยังเกิดขึ้นทุกหัวระแหงและทวีความรุนแรงขึ้นดูเหมือนว่าอาชญากรมิได้เกรงกลัวต่อโทษทัณฑ์แต่ประการใด

3.เพื่อเป็นการตัดผู้กระทำความผิดออกจากสังคม (Incapaciation) วัตถุประสงค์ของการลงโทษ ถือเป็นการตัดบุคคลผู้กระทำผิดออกจากสังคม โดยเฉพาะการประหารชีวิตถือเป็นการตัดออกจากสังคมถาวร การจำคุก กักขังเป็นการตัดผู้กระทำผิดออกจากสังคมเพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น เพื่อให้คนในสังคมปลอภัยจากอาชญากรรม

4.เพื่อเป็นการแก้ไขผู้กระทำความผิด (Rehabilitation and Correction) เป็นการห้ามปราบเพื่อมิให้เกิดการประกอบอาชญากรรม จึงเป็นงานที่รัฐบาลจะต้องทำการเพื่อแก้ไขฟี้นฟูหรือเยียวยารักษาผู้กระทำความผิดเปลี่ยนให้เขาเคารพกฏหมายให้ได้ และจึงก่อให้เกิดวิธีการปฏิบัติในแบบต่าง ๆ แกผู้ต้องขัง เช่น การฝึกวิชาชีพ ให้การศึกษา และการบำบัดทางการแพทย์จิตวิทยาควบคู่ไปกับการลงโทษ และประกอบอาชีพเลี้ยงตนเองได้เมื่อพ้นโทษ

5.เพื่อเป็นการป้องกันอาชญากรรม (Prevention Crime) การปกป้องคุ้มครองสังคมที่เพรียบพร้อมบริบูรณ์ด้วยปัจจัยจำเป็นต่อการรณรงค์ต่อต้านอาชญากรรมโดยยึดหลักความถูกต้องชอบธรรม ในการรักษาความสงบสุขและความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนการป้องกันและปราบปรามแบ่งเป็นขั้นตอนดังนี้

-วางแผนในการป้องกันและปราบปรามอาชญากรรม

-ให้การศึกษาแก่ประชาชนในเรื่องการป้องกันทรัพย์สินและความปลอดภัย

-การประสานงานของสถาบันที่เกี่ยวข้องในกระบวนยุติธรรม

-จริยธรรมของผู้ปฏิบัติงานในกระบวนการยุติธรรม

จะเห็นได้ว่าการปลอดจากอาชญากรรมนั้นต้องกระทำร่วมกันหลายฝ่าย ซึ่งแนวทางการป้องกันจะต้องเกี่ยวข้องกับการปฏิบัติต่อผู้กระทำผิดเพื่อให้กลับตนเป็นคนดี โดยวางแนวทางที่จำเป็นจะต้องกระทำ การกำหนดโทษ การควบคุม

สิทธิมนุษยชนกับการลงโทษ

ตามปฏิญญาสากลขององค์การสหประชาชาติ ไม่สนับสนุนการลงโทษที่โหดร้ายและการปฏิบัติต่อผู้กระทำหรือนักโทษอย่างหยาบช้าทารุณ โดยมีเหตุผลของการลงโทษทารุณโหดร้ายและการปฏิบัติต่อผู้กระทำความผิดอย่างต่ำช้า และการปฏิบัติที่เป็นการไม่ยอมรับเกียรติภูมิของความเป็นมนษย์ ฉะนั้น การใช้บทลงโทษประเภทใดจะขัดต่อปฏิญญาสากลสิทธิมนุษยขนหรือไม่ย่อมขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของสังคมนั้น ๆ

หลักการลงโทษให้เหมาะสมกับตัวผู้กระทำความผิด

จะต้องมีการกำหนดโทษให้เหมาะสมโดยพิจารณาถึงความจริงที่ว่า มนุษย์แต่ละคนมีความสามาถไม่เท่าเทียมกันในการรับผิดชอบ และยังมีคนหลายประเภทที่ควรได้รับการลดโทษหรือไม่ต้องรับโทษเลย โดยมุ่งที่จะปรับปรุงแก้ไขอบรมบ่มนิสัยของผู้กระทำความผิดให้สามารถกลับตนเป็นคนดีได้ เพราะการลงโทษโดยการทำให้ผู้กระทำความผิดได้รับความยากลำบากหรือได้รับผลร้ายนั้น ในบางกรณีก็ไม่เหมาะสมกับตัวผู้กระทำความผิดและไม่สามารถให้ผู้ทำความผิดประพฤติตัวดีขึ้นได้

 

วัตถุประสงค์ของทัณฑวิทยาแต่เดิม การลงโทษผู้กระทำความผิดให้เข็ดหลาบ โดยมุ่งแก้แค้นเพียงอย่างเดียว แต่เมื่อระยะเวลาผ่านไปพร้อม ๆ กับกระบวนการพัฒนาแนวความคิดในการลงโทษคำนึงถึงสิทธิมนุษยชนและประโยชน์ของสังคมมากขึ้น รวมทั้งฝึกและพัฒนาอาชีพเพื่อมีงานทำเมื่อกลับสู่สังคม อันเป็นการป้องกันสังคมให้ปลอดภัยและป้องกันอาชญากรรมอีกทางหนึ่งด้วย

 

 



ติดตามข่าวสารที่ LINE : @cctcbangkok